wtorek, 24 września 2013

Charlotte Link - "Drugie dziecko"


„Drugie dziecko” było moim pierwszym spotkaniem z Charlotte Link. Skusiła mnie promocja oraz opinie innych . Dodam też, że bardzo spodobała mi się okładka książki, która według mnie,  nastraja czytelnika i przygotowuje, co można znaleźć w środku. Niestety często tak mam, że o zakupie decyduje okładka, a zawartość ma już mniejsze znaczenie.

Cała akcja książki została rozegrana w małym miasteczku Yorkshire. W miasteczku zostanie bestialsko zamordowana młoda studentka. Policja nie ma żadnego tropu, bowiem morderca nie zostawił żadnych śladów na miejscu zbrodni. W niewielkim ostępie czasu zostanie popełnione kolejne morderstwo – zabita zostaje starsza kobieta. Całą sprawą zajmuje się komisarz Valerie Almond, która za główny cel postawiła sobie znalezienie mordercy. Natrafia na pewien trop, jednak czy ambitna komisarz będzie gotowa na dokopanie się do prawdy, która sięga czasów drugiej wojny światowej, kiedy w miasteczku pojawiła się nieznana dwójka dzieci? Jaki związek z całą sprawą moją dzieci i co się stało z jednym z nich?



Nie wiedziałam czego się spodziewać po książce. Jak to często bywa, kiedy nie nastawiamy się na nic konkretnego, książka miło nas zaskakuje. I tak było tym razem, bardzo mi się podobała, może wątek kryminalny mógłby być bardziej rozwinięty, ale nie narzekam. Jest to typowy kryminał psychologiczny, który bardzo lubię.

A TUTAJ możecie przeczytać kolejne spotkanie z autorką - Wielbiciel 

sobota, 14 września 2013

Kathy Reich - "Starożytne kości"

Książki autorki poznałam dzięki znanemu serialowi „Kości”, który jest jednym z moich ulubionych. Uwielbiam główną bohaterkę, dr Brennan, oraz jej wypowiedzi i zachowanie. Aż trudno uwierzyć, że są jeszcze osoby, które są inteligętne, ale zacofane w technologi i codziennym świecie. Emily Deschanel idealnie wcieliła się w postać i nie wyobrażam sobie nikogo innego. Muszę się przyznać, że nie tylko szkielety przyciągnęły moją uwagę J Agent Seeley Booth jest niczego sobie.


"Starożytne kości" to ósmy tom przygód Tempe Brennan. Po książkę sięgnęłam z sympatii do Kathy Reichs. Żadna jej powieść jak dotąd mnie nie zawiodła i tak samo było tym razem.


Temperance Brennan ma zbadać znalezione zwłoki Żyda - Avrama Ferrisa. Jej zadaniem jest stwierdzenie przyczyny śmierci człowieka, którego znaleziono z dwoma kulkami w głowie i zamkniętym z głodnymi kotami. Zabójstwo czy morderstwo? Tylko ona potrafi na to odpowiedzieć.
Po wykonaniu sekcji zwłok Brennan dostaje od nieznajomego człowieka wyglądającego na rodzinę zmarłeko zdjęcie szkieletu tłumacząc, że jest to klucz do wyjaśnienie śmierci Ferrisa. Nikt nie zna nieznajomego i tu zaczyna się cała zagadka. Kto znajduje się na zdjęciu? Kto i kiedy wykonał to zdjęcie?Najważniejsze: Co to zdjęcie ma wspólnego ze śmiercią Żyda? 

Te wszystkie wątpliwości doprowadzają, że na prośbę swojego przyjaciela, Jake'a Druma, specjalisty w dziedzinie archeologii biblijnej, Brennan wyrusza z Andrew Rayan'em do Izraelu, żeby odkryć pochodzenie kości i oddać je instytucji, której zadaniem jest doprowadzić do kolejnego i należytego pochówku. Niestety, nie jest to takie łatwe, jakby się wydawało. Tempe napotyka na kolejne tajemnice i trudności, odkrywa coś co może zmienić życie kilku milionom ludzi. Czy Jezus z Nazaretu na pewno umarł na krzyżu? A może dożył późnej starości i zmarł w zupełnie innych okolicznościach? Tego dowiecie się właśnie w tej książce! 

Jak napisałam wyżej, po raz kolejny nie zawiodłam się. Czyta się łatwo, szybko i co najważniejsze - nie nudzi. Biorąc ją do ręki nie wiedziałam, że będzie skrywać takie tajemnice! Było to dla mnie wielkim zaskoczeniem, oczywiście na plus. 
Kathy Reich wyjaśnia wszystkie badania, jakie przeprowadzane są na kościach, wiec dla laików (w tym dla mnie :)) nie ma nic niezrozumiałego. Oprócz tego w książce jest dużo dialogów i krótkich zdań, dzięki temu możemy poczuć się jakby to wszystko działo się naprawdę.
 
Dla wszystkich, którzy nie są pewni czy to fikcja, czy może prawda, autorka na końcu opisuje wszystko i wyjaśnia.
Jestem pewna, że powieść przypadnie każdemu do gustu, kto lubi kryminały i nie tylko! W końcu mamy morderstwa, tajemnicę i wielką, niezapomnianą przygodę. 

sobota, 7 września 2013

Michel Schneider - "Marilyn, ostatnie seanse"

Marilyn Monroe zainteresowałam się jak miałam ok. 10 lat. Po obejrzeniu filmu "Blondynka", gdzie w aktorkę wcieliła się Poppy Mondgomery, zakochałam się :) Pierwszym filmem z oryginalną Marilyn Monroe był"Mężczyźni wolą blondynki" i tak po mału wyszukiwałam każdą ciekawostkę na temat gwiazdy. Po podziwianiu jej gry aktorskiej postanowiłam przeczytać jej biografię. Wybór padł na "Marilyn, ostatnie seanse"


Nie chciałam typowej biografii, wiec zdecydowałam się na dzieło Michela Schneidera. Nie zawiodłam się. Książka wspaniale opisuję życie aktorki, jej problemy i pragnienia. Możemy poznać jej mężów, wszystkich psychoanalityków jakich miała (a było ich sporo) i jak w stosunku do niej zachowywali się ludzie z planów filmowych i zwykli mieszkańcy. Dowiadujemy się, jak ona sama postrzegała siebie i potrzebowała miłości. W książce opisana jest jej także relacja z rodziną. Ciekawym wątkiem było jej zachowanie w stosunku do jej ostatniego psychoanalityka - Ralpha Greensona, który przewija się przez całą książkę i poddaje bezwzględnej psychoanalizie. Można powiedzieć, ze książka opisuje na równi p. Greensona, jak i samą MM. Jedynym minusem tej książki jest mieszanie dat. Raz jesteśmy w roku 1961, a w następnym rozdziale w 1976, co trochę mogło zmylić czytelnika, ale właściwie przez takie rozmieszczenie wydarzeń, nie nudzimy się, a książka nie staje się monotonna. Dzięki tej lekturze poznajemy dwie twarze Marilyn. 

Na koniec dodam, że jak każda fanka, nie wierzę, że popełniła samobójstwo :).

Książka godna polecenia, dla fanów Marilyn Monroe i nie tylko.

czwartek, 5 września 2013

Stos wrześniowy


Od góry:
Agata Christie - "I nie było już nikogo"
Mimi Alford - "Stażystka" - recenzja tutaj
Stephen King - Dallas'63
Nicholas Sparks - "Szczęściarz"
Tess Gerritsen - "Mumia"
Michel Schneider - "Marilyn, ostatnie seanse"

Ostatnio polubiłam wydawnictwo Albatros. Muszę przyznać, że wydają moich ulubionych autorów, tylko ciągłe wznowienia, tym samym zmienianie wymiarów książek, białe grzbiety i przerysowane okładki troszeczkę mnie denerwują :)

poniedziałek, 2 września 2013

Stephen King - "Christine"

ChristineNo i mamy wrzesień. Z jednej strony cieszę się, że powoli zbliżamy się do świąt, a z drugiej zaczyna brakować mi słońca, tych wszystkich kwitnących kwiatów, zwiewnych sukienek i balerinek. Zaczął się nowy rok szkolny, który, mam nadzieję, nie będzie gorszy od poprzedniego. Liczę jeszcze na to, że początek jesieni będzie słoneczny i pogodny, a temperatura nie będzie schodzić poniżej 10 stopni. 


Czy można zakochać się w starym gruchocie? Czy miłość od pierwszego wejrzenia jest możliwa… do samochodu? Samochód. Dokładnie plymouth fury, rocznik 58. Gdy Arnie Cunningham ją zobaczył, od razu poczuł to coś, czego nigdy w swoim siedemnastoletnim życiu nie doświadczył – miłość. Kiedy pierwszy raz ujrzał ten samochód, nie było się nad czym rozczulać – zardzewiała karoseria, pajęczyna mikropęknięć na przedniej szybie, brak reflektora to tylko garstka zniszczeń i zapuszczeni, ale Arnie nie zwracał uwagi na brzydotę. Już postanowił, że musi go mieć, a właściwie ją, Christine. Mogłoby się wydawać, że historia się już kończy, ale kto by pomyślał, że wraz z zakupem dwudziestoletniego, zepsutego samochodu, można się zmienić. Ta miłość staje się obsesją, bo w Christine jest coś dziwnego, czego nie można wytłumaczyć. Budzi niechęć, złość, a nawet strach. A to dopiero początek przygód ze starym samochodem. Czy zakup auta za własne pieniądze i „odcięcie się od pępowiny” rodziców wyjdzie nastolatkowi na dobre?

Książkę czyta się dobrze. Wydawać by się mogło, że narrator, przyjaciel Arniego, Denis, siedzi obok nas i opowiada nam całą historię przy kawie, na żywo. Ukazane są wszystkie zmiany i rozterki nastolatka – jego miłość do auta, ta obsesja. Nic nie można powiedzieć na temat samochodu, nie dotykać go, żeby nie zobaczyć zmiany właściciela. Z spokojnego, niezbyt urodziwego chłopaka, przemienia się w kogoś, kogo nie znamy.

Sięgając po książkę nie wiedziałam dokładnie czego się spodziewać po ponad 600-stroniczym tomisku jakim jest książka. Czytając Kinga, wiele razy zawiodłam się. A tutaj miłe zaskoczenie. Książka idealnie wpasowała się w ówczesny nastrój. Dodatkowym plusem było to, że czytałam o starym samochodzie, w których jestem już od dłuższego czasu zakochana.


Jestem ciekawa ekranizacji z 1983 roku, czy jest tak samo ciekawa jak książka. Może ktoś oglądał?