Agata Christie - "Niemy świadek"

W małym miasteczku umiera, wydaje się, w najbardziej naturalny sposób starsza kobitka Emilia Arnudell. Nie wzbudziłoby to żadnych podejrzeń, ale denatka jest dziedziczką fortuny i przed samą śmiercią napisała list do Herkulesa. Nasz mały Belg oczywiście zgadza się na przyjazd, chętny pomóc w rozterkach staruszki. Całaj rodzina wie, że pieniądze po ciotce dostaną dopiero po jej śmierci, więc cierpliwie czekają. Gdy umiera, wszyscy są zszokowani wiadomością, że cały spadek zmarłej przypada na jej damę do towarzystwa. Dla Hastingsa jest bardzo niezrozumiałe, dlaczego sławny detektyw Poirot chce zagłębić się w tajemnice śmierci naturalnej. Jednak tylko nasz Herkules wie, że może to nie było takie naturalne jak orzeknięto, bowiem w liście zaadresowanym do Poirota, jest dużo ciekawych kwestii, które muszą zastać sprawdzone. I tak, dla naszych turystów, wszyscy mają motyw i wszyscy są podejrzani, stąd te przesłuchania. Herkules Poirot zatrudnia swoje szare komórki i trafia na właściwy trop.

Większa część książki składa się z zeznać wszystkich, którzy znali poczciwą staruszkę. Żeby nie było, książka całkowicie mnie wciągnęła, może właśnie przez te dialogi. Czytało się bardzo szybko, a trzeba przyznać, że jest to jedna z grubszych książek autorki. Bardzo lubię połączenie Poirot + Hastings. Detektyw-amator jest świetnym narratorem i powieści z jego udziałem czyta mi się o wiele lepiej, niż z samym Belgiem.